Voor bouwprojecten van deze grootorde ben je verplicht als bouwheer een archeologienota toe te voegen aan de vergunningsaanvraag.

Voor ons project  heeft een erkend archeoloog een vooronderzoek uitgevoerd op basis van bestaande en gekende bronnen in de omgeving.

Het onderzoek verliep volgens de richtlijnen uit de ‘Code van Goede Praktijk’.

Hieruit is gebleken dat er bijkomend plaatselijk onderzoek noodzakelijk is, gezien:

• Het perceeloppervlak groter is dan 3.000m2;
• Er een bodemingreep van meer dan 1.000m2 zal plaatsvinden;
• Er mogelijks archeologisch erfgoed te verwachten valt.

Valt er mogelijks archeologisch erfgoed aan te treffen?

Tessenderlo werd voor het eerst vermeld in 1135 als Tessenderlon, anders genaamd: ‘bosje op zandige hoogte’. Oorspronkelijk was Tessenderlo een eigendom, waarna het werd overgedragen aan de abdij van Averbode.

Op basis van verschillende cartografische bronnen kon de geschiedenis van het terrein in kaart gebracht worden.

Volgens de Kabinetskaart van Graaf De Ferraris (1771-1775) werd de omgeving gedomineerd door akker-en weiland met schaarse bebouwing. Het terrein zelf is dan onbebouwd en wordt als heidegrond ingenomen – zie kaart.

De eerste bebouwing op het terrein is vast te stellen op de Atlas der Buurtwegen (1841) – zie kaart.

Op de topografische kaart Vandermaelen (1846-1854) is de bebouwing nog steeds zichtbaar en wordt het naastliggend terrein gebruikt als akkergrond. De Zandstraat wordt op deze kaart niet aangeduid. Dit is wel het geval op de kaart van 1873 – zie kaart.

Het terrein blijft ongewijzigd tot op de kaart van 1939 het woonhuis niet langer meer zichtbaar is. Het gehele terrein is nu akkerland – zie kaart.

Vanaf 1971 is het terrein aantoonbaar door middel van een luchtfoto, waarbij een dubbele woning met een naastliggend braakliggend terrein zichtbaar is – zie kaart.

Menselijke aanwezigheid vanaf het mesolithicum

Op het terrein zelf werd tot op heden geen archeologisch onderzoek uitgevoerd, maar wel in de onmiddellijke en wijdere omgeving, waaruit is gebleken dat er reeds menselijke aanwezigheid was vanaf het mesolithicum, de middensteentijd. Zo werden er reeds ten zuiden en ten noorden van het terrein, binnen een straal van ca. 1km, afslagen en/of lithische materialen aangetroffen.

Op amper 360m ten zuiden van het terrein werd in 2011 de Schoonhezerschans opgegraven. Tijdens de Tachtigjarige oorlog (1568-1648) diende de lokale boeren het heft in eigen handen te nemen om zichzelf en hun gezinnen te beschermen tegen de aankomende legers. Dit deden ze door het creëren van schansen en deze te versterken met aardewerk.

Zo zie je maar dat de omgeving rijk is aan archeologische vondsten.

Als vervolg op de afbraakwerken, zijn de aangestelde erkende archeologen dan ook deze week van start gegaan op het terrein, op zoek naar oude Belgen.

De nodige graafwerken (proefsleuven) werden uitgevoerd, waarbij geen archeologische vondsten werden aangetroffen.